Genomineerd: Norman Notermans

Publicatiedatum 26 februari 2022 (nieuwsbrief Grootfruit 2022-08)

Verkiezing Grootfruitteler van het Jaar

Genomineerd: Norman Notermans

Norman Notermans (27) in Noorbeek geniet van het vrije buitenleven, als fruitteler. “Ik heb mijn leven nog niets anders gedaan. Jaren geleden heb ik nog wel eens gedacht om het leger in te gaan. Ook dan ben je veel buiten en werk je met machines. Maar reizen is niet mijn hobby, dus ik heb toch voor de fruitteelt gekozen.” Hij staat nog steeds achter die keuze, ook al ziet hij dat het steeds lastiger wordt. “Er is steeds weer een andere wedstrijd die je moet spelen. De regelgeving verandert continu, maar ook dat gedoe met Rusland, waar we nog steeds mee te maken hebben, is zo’n wedstrijd.” Hij vindt het dan ook best een prestatie, dat hij fruitteler ís. “Dat is echt niet voor iedereen weggelegd.”

Arbeidskosten
Sinds enkele jaren vormt Notermans een maatschap met zijn ouders, op het bedrijf dat ooit van zijn opa was. De veranderingen tussen de teelt toen en nu zijn groot, vindt hij. “De verhouding tussen kostprijs en opbrengst is volledig anders. Vroeger bracht elke peer geld op. Om nu nog wat over te houden, moet je de arbeidskosten zo laag mogelijk houden, zonder dat de kwaliteit daaronder lijdt. Stond mijn opa op de ladder met een handschaar te snoeien, ik doe dat met een pneumatische schaar op een rijdende kar. Dat gaat veel sneller.”
Hij teelt appels en peren, op 15 ha. Zijn vader doet de aardbeienteelt. “Ik ben blij dat we die aardbeien erbij hebben. In Zuid Limburg is weinig water en daardoor zijn we vatbaar voor de grillen van het klimaat. Hagel, vorst, regen of zonnebrand, er is altijd wel wat. Dan kunnen aardbeien een jaar wel eens goedmaken. Wel zou ik die graag op stellingen telen, want op de knieën vind ik niks.”

Gevaar van plukmachines
Met zijn vader vormt hij een goed team. Hij vindt zichzelf nog te onervaren om het bedrijf alleen te runnen. “Laatst stelde mijn vader voor om de peren op mijn naam te zetten, maar ik wil liever nog even wachten. Ik ben blij dat pa meekijkt, met al zijn ervaring. Als het van mij is, moet ik het ook helemaal zelf kunnen, vind ik.”
Notermans vindt het jammer dat het verdienmodel zo krap is geworden. “Als het fruit wat meer zou opbrengen, konden we nóg duurzamer telen. Dan kon, bijvoorbeeld, mechanisch onkruid wieden uit.” Hij volgt de ontwikkelingen op gebied van mechanisatie en robotisering op de voet. Toch ziet hij ook gevaren in die ontwikkelingen. “Stel dat er plukmachines komen, dan heeft het buitenland die ook. Onze andere kosten blijven wel hoger dan bij de concurrentie. Dat betekent dat wij, verhoudingsgewijs, nóg duurder zullen gaan produceren dan telers in het buitenland.”

Tekst: Andrea Disco
Foto’s: Norman Notermans